Marcowe
spotkanie DKK poświęciliśmy omówieniu
ostatniej książki Magdaleny Grzebałkowskiej. „1945. Wojna i
pokój” to reporterska opowieść o najbardziej dramatycznym roku
XX wieku. Niemcy stopniowo wycofują się z terenów Polski. Armia
Czerwona budzi, z jednej strony radość – uwalnia nas od
barbarzyńskiej okupacji, z drugiej trwogę. Wyzwolenie okazuje się
pozorne, a zachowanie radzieckich żołnierzy nie różni się
znacząco od zachowania hitlerowców. Dochodzi do wielkich
przetasowań na mapach Europy. Dzięki autorce śledzimy losy Polaków
przesiedlonych zza Buga, a także Niemców opuszczających Prusy
Wschodnie i tzw. Ziemie Odzyskane. Z wielkim wzruszeniem przyglądamy
się ocalałym z holocaustu wychowankom sierocińca w Otwocku. Z
przerażeniem czytamy o obozie w Łambinowicach i losie, który
zgotowano tam Niemcom, którzy pozostali w nowych granicach Polski.
Obrazy o pełnej entuzjazmu pracy przy odbudowie Warszawy
pomieszane są ze wzmiankami o licznych ekshumacjach. Rok zakończenia
najgorszej wojny w dziejach ludzkości niestety dla niewielu był
rokiem szczęśliwym.
Większość
osób biorących udział w dyskusji z wielkim zaciekawienia zapoznała
się z kolejną, bardzo dobrą książką Magdaleny Grzebałkowskiej.
Doceniliśmy ogrom pracy autorki. Zasadniczy trzon książki, rozmowy
ze świadkami wydarzeń i ich rodzinami, uzupełniała źródłami
historycznymi oraz urywkami z gazet wydawanych w 1945. Dla
zrozumienia tego czasu ważne dla autorki były dzieła, które
ukazały się w ostatnich latach: Marcina Zaremby: „Wielka trwoga.
Polska 1944-1947. Ludowa reakcja na kryzys” oraz „Dziki
kontynent. Europa po II wojnie światowej” Keitha Lowe. W efekcie otrzymaliśmy
opowieść, którą czyta się jak zajmujący thriller i która w
znaczący sposób uzupełniła nasze wiadomości o tym przerażającym
roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz