„Intrygantki”
to zbiór czterech sztuk scenicznych jednego z najbardziej popularnych
francuskich autorów Erica-Emmanuela Schmitta. Przez krytyków najbardziej ceniony
jest jako dramatopisarz - za sztukę
„Głos” uhonorowano go Nagrodą Moliera. Uznanie zdobyły również jego opowiadania „Trucicielka” – otrzymał
za nie najważniejszą literacką nagrodę francuską im. Goncourtów (w kategorii
opowiadania).
Pierwszy z dramatów omawianych przez nas „Intrygantek”
- „Noc w Valognes” jest lekką tragikomedią celnie ukazującą wady rywalizujących
o Don Juana pięciu kobiet. Kolejne sztuki podejmują już tematy poważniejsze: moc wiary w Boga w obliczu zła – „Gość” oraz
samotność i tragizm życia odmieńców (na przykładzie homoseksualistów) –
„Knebel”. Ostatnia sztuka „Szatańska filozofia” w sarkastyczny sposób
przedstawia rozplenienie się zła i pomniejszanie jego wagi przez używanie
określenia „mniejsze zło”.
Opinie
klubowiczek były zróżnicowane – większość uznała „Intrygntki” za kiepską i
nudną książkę. Ci, którzy przeczytali ją z zainteresowaniem zwracali uwagę na
umiejętność tworzenia przez autora aury tajemniczości, a fabułę uznali za ważną, pobudzającą do myślenia. Za duży atut autora
uznano jego umiejętność wzbudzania w czytelniku silnych emocji – jedne teksy
pobudzają do śmiechu inne wzruszają do łez.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz